حرفهای دلتنگی

پسرم،ناز گلم،قشنگم

چرا اینهمه دوست داشتنت شیرینه؟چرا اینهمه نگاه کردن به تو زیباست؟چرا اینهمه با تو بازی کردن خستگی ناپذیره؟چرا اینهمه حرف زدن با تو قشنگه؟

عزیزم،کوچولویه دوست داشتنی مامان،نمیدونم،حالا که داری این نوشته ها رو میخونی،چند سالته،کجایی،چه جور پسری شدی.ولی اینو بدون که مامانی،من از لحظه به لحظه زندگی با تو لذت میبرم.از نگاه کردن به بازی کردنت،از گوش دادن به شیرین زبونیات،از مسخره بازیات ،از شیطنتات،از همه چیزهایی که به تو مربوط میشه،از بزرگ شدنت کنار ما،از شنیدن خندهات،لذت میبرم.

احساس کردم که باید اینها رو برات بنویسم.