چرا دوسش دارم؟

ما هم دعوت شدیم به این مسابقه گل پسر نازم.به دعوت پگاه عزیزم،مامان آرینا موفرفری که واقعا و از صمیم قلبم دوسشون دارم.

چرا وبلاگم رو دوست دارم؟

دوسش دارم چون بهم آرامش میده،چون میتونم از پسرم بنویسم.از تجربیاتش،از بزرگ شدنش،از رشدش،از شادیهاش

چون میتونم از احساسات خودم به یه موجود کوچولو که اینهمه مایه آرامش و شادیم میشه بگم.

دوسش دارم چون میتون با یه عالمه دوستای خوب ،که همه مثل خودم هست،دوست شم و باهاش ارتباط برقرار کنم.

این دنیای مجازی رو دوست دارم چون خیلی وقتها منو آروم کرده.

چون میدونم یه روزی پارسا بزرگ میشه و اگه حس کنه که دوسش نداشتم،با خوندن اینا میفهمه که من واقعا عاشقش بودم و اون تموم دنیای من بود.میفهمه که شادیش شادی من،و غمش برام مرگ بود.

من وبلاگم رو دوست  دارم چون راحت میتونم توش حرفای درد و دلانه بزنم و کلی دوست گل دارم که بیان منو آروم کنن.

دوست دارم توش بنویسم چیزی شیرین تر و دل نشن تر از حلقه شدن دستهایه یه آدم کوچولو که تو رو مامان صدا میکنه دور گردنت ،تویه این دنیایه بزرگ وجود داره.؟یعنی میشه که یه آدم بزرگ از حلقه کردن دستای یه آدم کوچولو اینقدر احساس آرامش و امنییت کنه؟

وقتی صدایه نفسهایه آرومش رو میشنوی و وقتی چشمایه پر از شیطنتش رو که حالا از فرط خستگی و خواب ،بسته شد ه رو میبینی .میبینی که اینقدر آروم و بی سر و صدا بغلت کرده و خوابیده ،نباید نفست بند بیاد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نباید احساس آرامش کنی و خدا رو بخاطر این نعمت بزرگ،شکر کنی؟؟نباید تویه چشمات اشک حلقه بزنه و سجده شکر بجا بیاری.؟

اینا رو فقط میتونم تویه وبلاگم بنویسم و هر وقت که بخونمش،دوباره همون حال و هوا رو حس کنم.

....

خب بنا به قانون این بازی باید سه نفر رو به این بازی دعوت کنم.ولی فکر نکنم کسی غیر خودم مونده بود.خخخخخخخخخخخخخخخخ

اگه کسی دوست داره و جا مونده بگه تا دعونش کنم.

1.