معضلی به نام تاب

سلام عشق کوچولویه مامانی

عزیزم،امروز حسابی هم منو به قول معروف گیر آوردی و هم خودت کلافه شدی و هم من و کلافه کردی

امروز با صدایه دادو بیداد و غر غرت از خواب بیدار شدم  و هراسون اومدم تویه اطاقت و دیدم که تو بیدار شدی و نمیدونم چطوری گذرت به پشت کمدت خورده و تابت رو پیدا کردی و با اون در کش مکش بودی و میخواستی به هر زور و زحمتی که شده ،اونو در بیاری و چون که طنابش گیر کرده بود،نمیتونستی و شروع کردی به گریه کردن و داد و بیداد کردن.

عزیزم تا چند ثانیه گیج بودم و تو رو نگاه میکردم ،تا دوباره با داد و بیدادت و ماما گفتنت ،موقعیت زمانی و مکانی رو درک کردم و تاب رو از اون پشت در آوردم و دادم بهت.

تازه تو خواب از سرت پریده بود و میخواستی که برات وصلش کنم.ساعت رو که نگاه کردم ،دیدم ،ساعت 7و نیم بود و اونوذقت بود که خودمو لعنت کردم که چرا تاب رو یه جایه دیگه ،مثلا بالا مالاها نذاشتم.

اااااااای عزیز دل مامان،چقدر دلم میخواست ،که تو بذاری ،فقط یه نیم ساعت دیگه بخوابم،ولی...

ای امان از دست تو کوچول موچول مامانی.من عاشقتم ،با تمام محرومیت هایی که برام درست میکنی

با اینکه هنوز بعد از این همه مدت حسرت یه خواب راحت رو به دلم گذاشتی،

با اینکه،نمیذاری راحت به کارام برسم

با اینکه،همینکه تلفن رو میگیرم شروع میکنی به گریه کردن

با اینکه موبایلم از دست تو یه جایه سالم براش نمونده

با اینکه ،هیچ کدوم از وسایل خونه ،بخاطر تو سر جاش نیست

با اینکه تموم کامواها رو به هم گره زدی و آخرش توش گیر کردی

من عاشقتم با وجود همه این شیطنتها و محرومیتها.عزیزم من عاشقتم