یاد اون روزا

از دیشب تا به حال،همش یاد روزایه اول تولدت میفتادم پسرم.وقتی که دکترت داشت بهم میگفت که تو مشکل قلبی داری و باید عمل بشی ،اون موقع بود که من دیگه صداشو نمیشنیدم و فقط لبای دکتر رو میدیدم که باز و بسته میشن  و اشک هام که فضای مطب رو تار کرده بود .

یاد روزی که بردیمت برایه تشکیل پرونده و بستری شدن و عمل کردن و تو ،بیخیال و شاد،از پله هایه بیمارستان بالا و پایین میرفتی

یاد روزایی که تویه بیمارستان،بعد عملت،مینشستم و به هرکسی التماس میکردم که فقط بذارن یک دقیقه تو رو از مانیتور  ببینم.

یاد روزی که بعد از دو روز که مثل یه قرن برام گذشته بود،بالاخره گذاشتن بیام پیشت و من،بوسیدمت و بوییدمت و لمست کردم و با تمام وجودم در آغوشت گرفتم ،انگار که میخواستم وجودت رو به خودم پیوند بزنم و دیگه ازت جدا نشم.

یاد اون روزایی که هنوز هنوزه ،از یاد آوریش ،چشمامون پر از اشک میشه.

اون روزا پر از درد بود عزیزم،ولی خدا رو شکر،تو خوب شدی و برگشتی به آغوش گرم ما مامانی.

دیشب من  بابا رامین نشستیم و با هم گریه کردیم ،ولی نمیدونم بیشتر واسه اونروزا بود یا انار کوچولو که مادر و پدرش دیگه هیچ وقت قرار  نیست ببیننش

دلم میخواد گریه کنم

 که خیلی غمگینه دلم

میخوام سبک شم پیش تو

که کوهی سنگینه دلم